Je droeg weer blauw die avond in een schaduw van zwart licht. Er werd geen gat gedicht met de brief die je me nazond. wat eerst prachtig was, wordt lelijk. Wat je toen zo moeilijk vond daar denk je niet meer aan. Laat je me nog gaan? Wat onaf was, blijft wel liggen. Je maakt niets ongedaan. Blauwe ruis, in mijn ziel en in mijn oren ik wil het niet meer horen, maar het houdt nooit meer op. Blauwe ruis, wat je had gaat nooit verloren Het wordt alleen maar harder en het houdt nooit meer op. |
RSS Tester >